Przybycie do wioski było ulgą. Czarne, wypełnione burzą chmury zaczęły płakać deszczem. Byliśmy zmęczeni, no cóż, powiedziałbym, że zostaliśmy złapani: to był pierwszy dzień wędrówki po Kalaw-Lake Inle, jeśli ten słynny dzień, kiedy mój chłopak zdradził mnie pijawką! Ale to inna historia ...
Nie wiem, gdzie byliśmy, chociaż nasza mała wioska zagubiona w górach starożytnej Birmy rezerwowała nam koniec dnia, przynajmniej ciekawy! Ulica, błotnista, kilkoro dzieci ma halucynacje, aby zobaczyć nasze białe twarze, garść kobiet pracujących w polu i klasztor. Zbliżamy się, prawda? Dołączam do bombardowania! Śmiało!
Widzimy grupę nowicjuszy, którzy odrabiają lekcje, ale oczywiście skupienie się jest trudne, gdy więcej niż mnich ma modelową duszę i kiedy widzisz kamerę, zaczynasz pozować, jakbyś był gwiazdą nowej kampanii Dolce e Gabbana ...
... i nagle przychodzi.
Cześć cześć Wejdź! Zaprasza nas do wejścia do JEGO klasztoru, każe nam usiąść i zaczyna robić desery, orzeszki ziemne, banany i herbatę. I wtedy zaczyna się serial:
„Skąd jesteś? Hahahahahahahaha! ” „Hiszpania, Słowenia i Włochy” „hahahaha szczęśliwy szczęśliwy !!!! Hiszpania Slobvhsjafd, Włochy szczęśliwa hahaha !!! ”
Osioł wciąż się łamie, a po birmańsku uwalniamy frazy, których nigdy nie mogliśmy zrozumieć, po których następuje SZCZĘŚLIWY SZCZĘŚLIWY! Rozmawiamy trochę po angielsku, birmańsku, słoweńsku, włosku i hiszpańsku, chociaż uniwersalny język uśmiechów i dobrych wibracji sprawia, że rozumiemy się nawzajem, i wszyscy zaczynamy się śmiać i krzyczeć szczęśliwy, szczęśliwy hahahaha!
Nie wiem, czy mnich był naprawdę najszczęśliwszą osobą na świecie, czy banany były zbyt dobre, czy też herbatę wykonano ze specjalnego zioła, ale nigdy nie możemy zapomnieć o spotkaniu w mieście zagubionym w górach Myanmaru ... dzień, w którym spotkaliśmy Happy Happy Monk.
