Mówienie o wojnie w Bośni nie jest łatwym zadaniem. Dużo czytaliśmy, zostaliśmy poinformowani i zainteresowani ... ale im więcej wiemy, tym bardziej skomplikowane jest dla nas zrozumienie wydarzeń. Celem tego artykułu jest wyjaśnienie, dlaczego Bośnia przeżyła jedną z najstraszniejszych wojen w najnowszej historii.
PRECEDENTS: LA (EX) JUGOSŁAWIA
- Jugosławia była federacją państw utworzoną po I wojnie światowej. Po II wojnie światowej pod przewodnictwem marszałka Tito Jugosławia składa się z 6 krajów: Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry i Macedonii.
- W 1980 r po śmierci Tito (które niektórzy uważają za dyktatora, ale wielu opisuje go jako człowieka, który umiał przynieść ludziom pokój i dobrą zabawę) kilka ruchów nacjonalistycznych zaczyna żądać zmiany w federacji jugosłowiańskiej: zaczynają mówić o „Wielka Serbia” z jednej strony i „Niezależność” z drugiej ...
- Wszystko to doprowadziło do początku Wojna bałkańska: Słowenia jako pierwsza w 1991 roku ogłosiła się niepodległością,po 10-dniowej wojnie, szybkiej i krwawej wojnie, udało mu się. Motywy Zasadniczo 3: federacja nie była zainteresowana walką z krajem, który był po stronie mocarstw zachodnich, takich jak Włochy czy Austria, terytorium nie było bardzo duże, a przede wszystkim ... mieszanka etniczna była praktycznie zerowa.
- Po ogłoszeniu niepodległości od Słowenii inny kraj złożył wniosek o odejście z Jugosłowiańskiej Federacji Socjalistycznej: Chorwacja W takim przypadku wojna byłaby dłuższa i okrutniejsza. Z jednej strony armia chorwacka próbowała ogłosić niepodległość, z drugiej JNA, Jugosłowiańska Armia Ludowa, która zajęła terytoria chorwackie z przewagą ludności serbskiej.
- Pod koniec snu o zjednoczonej Jugosławii serbski przywódca nacjonalistyczny (Slobodan Milosevic) i bośniacki Serb (Radovan Karadzic) postanowili, że projekt „Wielkiej Serbii” ujrzy światło a tam, gdzie był Serb, tam była ojczyzna. Wtedy wszystko zaczęło się zawalać ...
To była Jugosławia do 1991 roku ...
BOŚNIA I HERCEGOWINA: PRZED WOJNĄ
Bośnia i Hercegowina była zawsze krajem szczególnie złożonym, a jednocześnie absolutnie tolerancyjnym. Wystarczy przespacerować się po stolicy, słynnej Sarajewie, gdzie meczety, cerkwie, synagogi i kościoły katolickie mieszkają razem w kilku blokach. W Bośni i Hercegowinie żyli spokojnie Bośniacy (muzułmanie), Serbowie-prawosławni i bośniaccy-Chorwaci (katolicy). W spisie z 1991 roku były to odsetki ludności: 43,7% Bośniacy, 31,3% Serbowie-prawosławni, 17,3% Bośniaccy Chorwaci, 5% inni.
NIEZALEŻNOŚĆ BOŚNI I HERCEGOWINY
Po ogłoszeniu niepodległości przez Słowenię i Chorwację 2 przywódców bośniackich (bośniacki i bośniacko-chorwacki) uznało, że wygodnie jest przeprowadzić referendum, aby dowiedzieć się, czy naród opowiada się za niepodległością. Przywódca i wszyscy serbo-ortodoksyjni posłowie, przeciwieństwa, postanowili opuścić parlament w proteście i zbojkotować referendum, które ostatecznie odbyło się 1 marca 1992 r. z udziałem 67% (i miażdżącym 99,43% na rzecz niepodległości).
5 marca 1992 r. Bośnia i Hercegowina ogłosiła się niepodległością wbrew woli serbsko-ortodoksyjnej części kraju, która zagroziła Bośniakom i Bośniacko-Chorwatom, którzy, jeśli ostatecznie ogłoszą niepodległość, zajmą 49% terytorium kraju. To było tak: 7 marca urodziła się Republika Srpska (Republika Serbów). Łatwo byłoby porzucić takie rzeczy: jedna część niepodległego kraju, a druga część spełniająca marzenie Wielkiej Serbii. Jednak rzeczy nigdy nie są łatwe ... zwłaszcza podczas wojny: rozpoczął się jeden z najciemniejszych konfliktów w historii współczesnej ... Wojna w Bośni.
PIERWSZE OFIARY KONFLIKTU
Pierwsza ofiara wojny jest czymś, co nie zgadza się z żadną ze stron:
- Dla Serbów był ojcem chłopaka, który podczas obchodów wesela w Sarajewie całował flagę Serbii i wykrzykiwał hasła nacjonalistyczne. Bośniak (muzułmanin) zaczął się z nim kłócić i ostatecznie go zabił. To był 1 marca 1992 roku.
- Dla Bośniaków pierwszą ofiarą konfliktu była Suada Dilberovic, dziewczyna maszerująca w demonstracji przeciwko zbliżającej się wojnie, która otrzymała serię strzałów od serbskich snajperów. Był to 5 kwietnia 1992 r., Dzień, w którym Europa poparła niepodległość Bośni i Hercegowiny.
WOJNA BOŚNI: ASEDIO SARAJEVO
Po referendum i ogłoszeniu niepodległości Bośni i Hercegowiny nowy rząd nakazał JNA (Jugosłowiańska Armia Ludowa) wycofać się do Serbii. Jednak Postanowił zostać i zaciągnąć się w szeregi nowo utworzonego VRS (Armia Republiki Serbskiej) i wykonuj rozkazy okrutnego dowódcy, Radla Mladic. W kwietniu 1992 r. Wojna była absolutnie nieunikniona i Sarajewonajgorętszy punkt: miasto ucierpiało oblężenie, które trwało od 5 kwietnia 1992 r. do 14 grudnia 1995 r . VRS zablokował drogi, odizolował Sarajewo i obstawiał wzgórza otaczające miasto, które chciałyby zabić każdego wroga, który się nie poddał. Podsekretarz ds. Energii elektrycznej, wody, żywności i leków został odcięty. Miasto było samotne, otoczone snajperami i pozostawione losowi. Jego jedyną obroną była armia bośniacka, która, choć pod względem liczebności odpowiadała Serbom, cierpiała z powodu embarga na broń i ledwo utrzymała kontrolę nad miastem.
Sarajewo przeżył swój najgorszy koszmar: nadchodzi zima i krzyczy „Pazite, Snajper!” (Uwaga, snajper) to chleb powszedni z głodującego miasta. Podczas naszej wizyty w Sarajewie mogliśmy wziąć udział w wycieczce (super wskazane), która dokładnie wyjaśnia, jak wszystko się wydarzyło. Biorąc pod uwagę, nasz przewodnik powiedział nam, że podczas pierwszej wojny, kiedy nie było jedzenia, ludzie przychodzili, aby jeść zupę zrobioną z omszałych kamieni (było tylko „jedzenie” z witaminami). Rozpacz narastała: VRS zaczęli bombardować miasto (parlament, meczety, kościoły, siedziba gazety Oslobođenje, Vijećnica - obecny ratusz - który trzymał tysiące ścian Bośni historycznych między murami ...) . Rozpoczęły się również ataki na ludność cywilną (niestety słynny był atak na rynek Markale, gdzie bomba zabiła 68 osób i spowodowała obrażenia 114 osób, ale nie było ataków na szpitale i inne barbarzyństwa, takie jak systematyczne naruszenia i zabójstwa).
Kredyt fotograficzny: ODD ANDERSEN / AFP / Getty Images
Większość żołnierzy tworzących szeregi VRS to nisko postawieni ludzie, którzy zostali poddani praniu mózgu z pomysłem „Wielkiej Serbii”, która miała pokonać „Turków” (Bośniaków) przed zrewolucjonizują i zabiją wszystkich Serbów. Serbska propaganda sprzedawała jako „islamskich fundamentalistów” niektórym muzułmanom, którzy jedli wieprzowinę i pili alkohol (większość bośniackich muzułmanów pochodzi z rodzinnego dziedzictwa: w przeszłości, gdy Turcy przybyli do Bośni, duża część populacji stała się po prostu dlatego, że Muzułmanie płacili prawie zerowe opłaty, a katolicy i prawosławni musieli płacić 10-krotnie wyższe stawki).
Wielu serbskich żołnierzy spędzało dni na piciu i strzelaniu do cywilów, jakby to była gra (byli tacy, którzy postawili na zabicie dużej liczby dzieci, którzy chcieli zobaczyć, ilu mężczyzn może zabić tym samym strzałem, który był oddany gwałcić kobiety we wsiach ...). Daj spokój, wojna w Bośni była jedną ze stron ludzkości, która potrzebowała więcej krwi do napisania.
Zdjęcie pochodzi z Wikipedii
Wielu uważa, że ofiarami wojny byli tylko Bośniacy. To nieprawda, fakt jest kluczowy: tylko w Sarajewie 35% małżeństw było mieszanych, co oznacza, że bośniaccy muzułmanie żyli nie tylko obok bośniackich Serbów (prawosławnych) i bośniackich Chorwatów (katolików), ale w W wielu przypadkach rodzinę tworzył ojciec jednej grupy etnicznej, matka innej i dziadkowie innej.
TUNEL SARAJEVO
W połowie 1992 r. ONZ przybyła do Bośni próbować chronić i pomagać mieszkańcom Sarajewa i okupowanych obszarów. Jego największym sukcesem było sprawienie, że Serbowie dali im Kontrola lotniska w Sarajewie, skąd samolot przyleciał i odszedł z pomocą humanitarną. Kolejny wielki fakt przyniósł miastu nadzieję: w 1993 r tunel, który przeszedł pod lotniskiem i pozwalał na wjazd żywności, lekarstw i broniod gór poza serbską kontrolą do miasta. Dotarcie do początku tunelu było ryzykownym przedsięwzięciem, trzeba było przekroczyć niekończącą się „Aleję snajperów”, nazwaną tak, że jest łatwym celem do przejścia przez kilka niechronionych przejść. Głód był jednak silniejszy niż strach, a tunel w Sarajewie widział tysiące ludzi przechodzących przez wąskie korytarze walczących o przetrwanie.
CZYSZCZENIE ETNICZNE
Być może różnica między wojnami w Słowenii i Chorwacji w porównaniu z wojną w Bośni polegała na rozmieszczeniu ludności. Tłumaczę się: w Słowenii prawie nie było Serbów, dlatego po ogłoszeniu niepodległości i szybkiej i krwawej wojny sprawa była krokiem naprzód. W Chorwacji, która jest obszarem o wyższym odsetku chorwackich Serbów w populacji, wojna trwała dłużej i miała większą siłę (i tak ograniczała się do określonych obszarów). W Bośni wojna była krwawa i brutalna, ponieważ nie istniały wyraźne terytoria etniczne: wszystkie były zmieszane ze wszystkimi i trudno było zdecydować, kim jest dany obszar. Rozwiązanie? Oczyszczanie etniczne
The czystki etniczne To była najstraszniejsza twarz wojny, która nigdy nie powinna była istnieć. Celem było „oczyszczenie” obszaru zmuszającego mieszkańców grupy etnicznej do opuszczenia. Jeśli się oparli, byli torturowani i zabijani. Celem było stworzenie w 100% czystych etnicznie państw. Usunięto także każdy symbol kulturowy i religijny: miejsca kultu i cmentarze zostały bezlitośnie zburzone. Najbardziej znanym przypadkiem był Ludobójstwo w Srebrenicy, w którym zginęło około 8000 muzułmanów.
GDZIE BYŁO RESZTA ŚWIATA?
To pytanie brzmi najbardziej w naszych głowach:Gdzie był w reszcie świata, podczas gdy Sarajewo - i Bośnia - żyły piekłem? Nie tylko nędza pomocy międzynarodowej (usuwanie pomocy humanitarnej), ale jako makabryczny żart ustanowiono embargo na broń dla bośniackiego rządu: więcej broni, więcej krwi. Ale ... czy najlepszym rozwiązaniem było pozostawienie mieszkańców Sarajewa pod ostrzałem wroga, jakby miasto było wielką pułapką na myszy? Był Bill Clinton który wystąpił z pomocą Bośni, kiedy, Po ludobójstwie w Srebrenicy postanowił wysłać wojska NATO, które rozpoczęły bombardowanie Serbii, bazę do końca wojny ...
KONIEC WOJNY: POWODY
Wojna w Bośni nie miała zwycięzców. Konflikt zakończył się zasadniczo z 3 powodów:
- NATO rozpoczęło bombardowanie Serbii po masakrze w Srebrenicy (wielu Bośniaków uważa, że Srebrenica została przekazana przez jej własny rząd, ponieważ NATO potrzebowało motywu „przekonującego”, aby móc działać przeciwko Serbii ... jakby wszystko, co się wydarzyło do czasu ten moment nie był wystarczający!)
- Bośniaccy serbscy żołnierze po latach wojny, nie widząc spełnienia swojego marzenia o zjednoczeniu Wielkiej Serbii, pogrążyli się w depresji, poczuli się zdradzeni przez swoich przywódców, którzy obiecali im dostatni naród i zaczęli męczyć się zbyt długo trwającą „grą”.
- Nie pozostało nic do oczyszczenia etnicznego: wielu uważa, że poddanie się Serbii było naprawdę „spełnionym celem”.
BOŚNIA I HERCEGOWINA PO WOJNIE
21 listopada 1995 r. w Dayton (USA)Alia Izetbegovic (prezydent Bośni), Franjo Tudjman (prezydent Chorwacji) i Slobodan Milosevic (prezydent Serbii) podpisali porozumienie pokojowe że 14 grudnia 1995 r. zostało potwierdzone w Paryżu.
Dzięki traktatowi z Dayton Bośnia została podzielona na dwie części (Republika Serbska z 49% terytorium, na którym mieszkają Serbowie Bośniaccy oraz Federacja Chorwacko-Muzułmańska (Federacja Bośni i Hercegowiny) z 51% terytorium, podzielonych na 10 kantonów, w których muzułmańscy Bośniacy i Chorwaci Bośniacy żyją bez mieszania. Jeśli traktat z Dayton zezwalał na zakończenie wojny, nie pomógł tak bardzo faworyzować integrację 3 zaangażowanych stron: w Bośni pokój był (i jest) pokojem bez przekonania, a kraj został przekształcony w państwo Frankensteina. Takie wrażenie zrobiliśmy: Z jednej strony są Serbowie z ich Republiką Srpską, nacjonalistycznej pieczęci (pełne flag Serbii, z cyrylicy ...), które nie tracą nadziei, że Europa zaakceptuje je jako państwo autonomiczne. Z drugiej strony Bośniacko-Chorwaci nie trafiają do federacji bośniacko-muzułmańskiej podczas Bośniaccy muzułmanie, którzy najbardziej ucierpieli z powodu wojny, Nie zapominają o wszystkim, co się wydarzyło, ani nie patrzą w przyszłość.
Obecnie w Bośni jest 48% Bośniaków, 32% Serbów, 14% Chorwatów i 5% innych.pochodzenie etniczne. Różnica od początku wojny jest taka Każda grupa mieszka osobno geograficznie: jeśli wcześniej wszyscy mieszkali ze wszystkimi, dzisiaj separacja jest ewidentna. Na przykład w Republice Serbskiej 97% mieszkańców to Serbowie (przed konfliktem 54%), w Federacji Chorwacko-Muzułmańskiej 73% (przed 52%).
Tam 3 duże problemy we współczesnej Bośni:
- Korupcja (Żyjemy w pierwszej osobie „dzięki” jakiejś policji w Republice Srpskiej… opowiem wam historię).
- (Prawie) zerowa merytokracja: Jest to jeden z powodów, dla których duża część młodej populacji Bośni opuszcza kraj w poszukiwaniu lepszej (i bardziej sprawiedliwej) przyszłości.
- Konstytucja zobowiązuje obywateli do określenia się w jednym z 3 głównych grup etnicznych (Bośniacy: muzułmanie; Bośniaccy Serbowie: prawosławni; Bośniaccy Chorwaci: katolicy). Inni (Żydzi, Cyganie ...) są pomijane: nie mogą na przykład stawić się na oficjalnych stanowiskach, takich jak zastępca lub prezydent republiki.
LICZBY WOJNY
- 35 000 budynków zostało całkowicie zniszczonych w Sarajewie i praktycznie wszystkie zostały uszkodzone.
- Miasto odnotowywało około 330 uderzeń pocisków dziennie.
- Rekord został zarejestrowany 22 lipca 1993 r., Kiedy Sarajewo otrzymało 3777 uderzeń pocisków.
- Podczas wojny ponad 20 000 bośniackich kobiet i dziewcząt zostało zgwałconych przez wojska serbskie, aw niektórych przypadkach zamienionych w niewolników seksualnych i torturowanych przez miesiące. Rezultatem były tak zwane „dzieci wojny”, urodzone przez bośniacką matkę, zgwałcone przez serbskich żołnierzy. Na ten temat radzimy przeczytać książkę „Najpiękniejsze słowo” Margareth Mazzantini. Podczas gdy większość gwałtów pochodziła od Serbów do muzułmańskich Bośni, zdarzały się również przypadki naruszenia prawosławnych Serbów przez Bośniaków.
- W Sarajewie prawie nie ma już parków: wszystkie zostały wykorzystane podczas oblężenia jako cmentarze do chowania zmarłych.
- W sumie w Sarajewie ofiarami wojny było 11 541 osób. Ponad 1600 ofiar to dzieci.
- W Bośni ofiarami wojny było około 200 000 (ponad połowa ofiar to cywile).
- Zaginęło około 30 000 osób, aw latach po zakończeniu wojny odkryto około 300 masowych grobów (w 90% przypadków ofiarami byli bośniaccy muzułmanie)
- Było ponad 2000 ofiar amputacji.
- Uchodźców i zesłańców było ponad 1 000 000.
- 1425 dni to te, które Sarajewo spędził w oblężeniu.
Cóż, wiemy, że ten post był monumentalnym tostonem, ale po odwiedzeniu kraju nie mogliśmy się nim podzielić. Istnieje wiele niewiedzy o wojnie na Bałkanach (a zwłaszcza o wojnie w Bośni) i mamy nadzieję, że udało nam się wyjaśnić pewne wątpliwości. Pozostaje tylko żałować, że horror przeżyty w Bośni może być ostrzeżeniem na przyszłość, choć wydaje się, że umiejętność nie wyciągania wniosków z błędów przeszłości jest w ludzkiej kondycji ...
Zalecenie: Zrobiliśmy super interesującą trasę, która całkiem dobrze wyjaśniła wszystko, co wydarzyło się podczas wojny w Bośni. Trwa około 4 godzin i przechodzi przez kilka podstawowych punktów Sarajewa podczas konfliktu (Hotel Holiday Inn, Avenue of the Snipers, Markale Market, Tunnel of Peace), a także przez strefę olimpijską (tory bobowe, obecnie pełne graffiti) i punkt widokowy w górach, z którego można zobaczyć całe Sarajewo (i zrozumieć, jak łatwo było strzelać do cywilów snajperom). Więcej informacji tutaj.
