Trochę zaczynamy drogę do wyżyn przytulić się W przypadku, gdy motocykl utrzyma rampy, aby dotrzeć do Kodaikanal. To miasto, Kodai dla kolegów, znajduje się 2100 metrów nad poziomem morza i jest częścią tzw. „Zachodniej Ghates”.
Wyjeżdżamy bardzo wcześnie, jak zawsze, choć tym razem bierzemy to spokojniej, wiemy, że na wielu odcinkach nie przejdziemy więcej niż 20 km / h, ale przyjedziemy, przyjedziemy. Bierzemy naszą empiterna NH-45, w której zawsze czujemy morze wygody i rzucamy mile. Po dobrym kilometrze musimy objechać góry! Będzie to 50 km, gdzie zobaczymy, jak zmienia się krajobraz i gdzie duszące ciepło nizin ustąpi bardzo miłej bryzie, chociaż bez przechodzenia przez to upał tutaj na dzień jest prawie tak samo!
Już od samego początku witają nas bardzo słodkie małpy, już je zapomnieliśmy! Robimy kilka przystanków, ostatni z widokiem na piękny wodospad, około 10 km od miasta. Wreszcie, po dobrym dniu dla rowerzystów (nie będzie to najdłuższy lub w jakikolwiek sposób), przybywamy do Kodai z całą energią świata!
I poszli bardzo szybko ... Widzieliśmy zakwaterowanie, które przygotowali dla nas nasi przyjaciele Nikil i Navin i było to automatyczne ... Rober dostał błąd, który K.O zostawił na następne dwa dni, co za zbieg okoliczności, że był to weekend Formuły 1 i piłki nożnej! Mówi, że 51-calowy telewizor nie ma tuby naaaada do oglądania ...
Cóż, Lety jest taki szczęśliwy, dopóki nie wędruje przez las! Spędziliśmy więc kilka dziwnych dni, czekając na ulepszenie Robera, aby móc wrócić do Kochi, zanim nasz pociąg odjedzie na północ! Spodziewalibyśmy się tam niespodzianki ... Nadal będziemy ci mówić ... Ach, stawka, jeśli opuścimy hotel, co? Dał nam czas na zrobienie zdjęcia i tak dalej (jak jedzenie pizzy!) Jiji.
PRZYDATNE INFORMACJE
Gdzie spać:W okolicy Kodai jest wiele miejsc noclegowych, prawda jest taka, że byliśmy trochę przerażeni tym, który tu mają. Mieszkaliśmy w Fairway Inn, to wspaniałe miejsce prowadzone przez wspaniałą rodzinę.
Odwiedziny:Zrobiliśmy tylko trasę Coakers, zaledwie kilometr. Widoki są w porządku, ale nie są cudowne. Właściwie nie wiem, czy warto się tu dostać, czy pominąć, aby przejść bezpośrednio do Munnar, w części Kerali w zachodniej części Ghates.
Podróż:Ogółem wentylowaliśmy około 200 km w około 5 godzin. Najpierw pojechaliśmy NH-45, potem objechaliśmy autostradą nr 183, również w bardzo dobrym stanie. Ostatnie kilometry odbywają się na autostradzie 156, gdzie zaczyna się wspinaczka. Nie jest w złym stanie, chociaż w przejściach przez niektóre miasta, jeśli jest wystarczająco dużo dziur i trzeba uważać. Jeśli chodzi o wniebowstąpienie, jest ono dość ciągłe. Mniej więcej w połowie wysokości znajduje się część wypoczynkowa, w której droga nawet nieco schodzi. Ostatnie kilometry są bardziej strome, ale motocykl w żadnym momencie nie wykazywał oznak omdlenia. Została mistrzem!
